مینای خانه بندی

مینای خانه بندی نوع دیگری ازمینا کاری بر روی ظروف مسی یا برنجی است اگر یادتان باشد در مینای نقاشی بعد از اتمام کار، سطحی صاف، براق و بدون برجستگی خطوط نقوش بدست خواهد آمد اما در مینای خانه بندی اساس کار بر اصل جا گذاری مفتول های نازک فلزی بر روی خطوط نقش قرار دارد. به این صورت که مفتولهای ناز ک فلزی با چسب ( چسب های پی وی سی) به روی خطوط نقش که بر سطح شیء فلزی کپی شده است چسبانده میشوند ....،

سپس پودرهای رنگی از جنس اکسیدهای فلزی را ؛ قبل از استفاده با قطره چکان کمی مرطوب کرده تا حالت خمیر سفتی را داشته باشد ،و با پنس بتدریج برداشته و درون فضابندی زمینه نقوش قرار می دهند.بعد از اتمام این مرحله شیء فلزی درون کوره با حرارت 900 درجه سانتیگراد گذاشته وحرارت داده میشود. مرحله بعد ؛ پولیش و پرداخت سطح شئ است که با دستگاه یا به صورت دستی نیز میتوان انجام داد. نتیجه کار باید به گونه ای باشد که سطوح مفتولهای فلزی یا رنگهای پخته شده پستی و بلندی نداشته باشند و در یک ارتفاع در کنار هم دیده شوند. با مالش دست روی این سطح، صیقلی بودن سطح بیشتر احساس خواهد شد.

سابقاً از مینای خانه بندی برای تزئین زیور آلات استفاده میشده است که در حال حاضر بکار گیری این روش در تزئین زیور آلات منسوخ شده است در صورتی که سفارش برای این نوع تزئین وجود داشته باشد. در حال حاضر در کارگاه آموزش مینای خانه بندی که در ساختمان مرکزی سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری کشور دایر است این نوع مینا فقط در تزئین سطوح تخت مانند انواع تابلو آموزش داده میشود و اجرای این نوع مینا بر روی احجام کروی به علت عدم آگاهی ازدانش حرارت دهی و ترکیبات ویژه آن انجام نمی شود.

در ایران علاوه بر این مرکز اجرای مینای خانه بندی در نوارجنوبی کشور خصوصاً در اهواز میان زرگران صائبی یا صبی رایج است که بیشتر بر روی زیورآلات مانند النگو، حلقه و مدالیون اجرا میشود. روش اجرا با مینای خانه بندی که ذکرشد کمی تفاوت دارد.

از طرف دیگر در حالیکه شاهد زوال این هنر در کشورمان هستیم با تولید این محصول در کشور چین و عرضه آن به بازار صنایع دستی ایران،آنهم با قیمتهای بسیار پایین سوالات بسیاری مطرح میشود امید است با دستیابی به دانش های مورد نیاز در این مسیر توان احیاء هویتهای فرهنگی خود را بدست آوریم.